Podłogi drewniane z drewna egzotycznego coraz częściej zastępują bardziej klasyczne rozwiązania takie jak podłogi dębowe czy jesionowe. Nie powinno nas to dziwić – podłogi z drewna egzotycznego są o wiele trwalsze i bardziej różnorodne kolorystycznie. Zobacz, jakie jeszcze zalety ma taki parkiet.
Jeśli chcesz nadać swojemu wnętrzu nieco jasności i „ciepła”, najlepszym wyborem będzie dla Ciebie podłoga z drewna kempas bądź merbau. Są to gatunki bardzo twarde, o wysokiej odporności na ścieranie. Charakteryzuje je piękna barwa w tonacji mlecznej czekolady złamanej pomarańczowym odcieniem. Dzięki temu idealnie sprawdzą się w reprezentacyjnej strefie dziennej takiej jak salon. Kempas i merbau, dzięki swej barwie, pasują zarówno do pomieszczeń o wystroju klasycznym, jak i nowoczesnym.
Oczywiście w celu „ocieplenia” naszej przestrzeni można również wykorzystać gatunki z dominującą barwą pomarańczową, takie jak badi, sapeli czy doussie, a także bardziej stonowany jasnobrązowy teak. Dobrze w tej funkcji sprawdzą się również nieco ciemniejsze odmiany, np. Jatoba, ipe, o brązowo czarnej barwie, czy wenge w kolorze gorzkiej czekolady. Warto mieć też na uwadze, że ciemna, wyrazista posadzka jest zwykle najmocniejszym akcentem we wnętrzu i najlepiej prezentuje się pomieszczeniach przestronnych.
Przy wyborze deski podłogowej z drewna egzotycznego należy pamiętać, że jeśli zdecydujemy się na posadzkę w słonecznym pomieszczeniu, pod wpływem promieni UV niektóre gatunki mogą po pewnym czasie zmienić barwę. I tak ipe może się sczerwienić, a jatoba czy doussie zbrązowieć. Aby zabezpieczyć podłogę przed zmianą koloru stosuje się specjalne podkłady pod lakiery.
Dla osób, które dobrze się czują w jasnych i przestronnych pomieszczeniach, najlepsze będą najjaśniejsze z gatunków: hevea (kauczukowiec), klon kanadyjski, tauari, wiśnia amerykańska czy guatambu.
Żeby uzyskać pożądany efekt kolorystyczny, należy także wziąć pod uwagę sposób wykończenia naszej podłogi. Olej uwydatni słoje, przyciemni i nada jej ciepły, złotawy kolor. Natomiast przy wykończeniu lakierem, zmiana barwy drewna będzie nieco mniej widoczna. Pamiętać trzeba jednak o tym, że wraz z upływem czasu drewno pokryte takim lakierem będzie ciemniało pod wpływem promieni UV. W celu zminimalizowania ciemnienia należy użyć lakieru wodnego który zagwarantuje najbardziej naturalny i najjaśniejszy kolor.
Warto tu jeszcze wspomnieć, że deskom egzotycznym często towarzyszy różnorodne, czasem bardzo bogate usłojenie: od rozmytego, prawie niewidocznego, które jest typowe dla kempasu, bambusa czy jatoby, po bardzo wyraziste, tworzące zupełnie niespotykane wzory – regularne pasy (zebrano, sapeli) lub splątane arabeski palisandru czy bubingi. Niektóre gatunki drewna mają połysk przybierający charakter świetlistych smug (oliwka) bądź wijących się po powierzchni drewna połyskujących nitek albo warkoczy (doussie). Warto podkreślić, że drewno posiada swoje walory dotykowe. Niektóre gatunki, mogą wydawać się miękkie i ciepłe, drugie zaś tłuste i śliskie. Te unikatowe cechy drewna sprawiają uczucie kontaktu z czymś naturalnym, czego nigdy nie odwzorują laminowane panele czy płytki.
Jeśli mamy do czynienia z ogrzewaniem podłogowym, powinniśmy się skupić na gatunkach, które w małym stopniu zmieniają swoje wymiary pod wpływem wzrostu lub spadku temperatury oraz na te, z wysokim wskaźnikiem odporności na wilgoć. W grę w chodzą tu takie gatunki jak merbau, iroko, doussie czy teak. Warto również zastanowić się nad deską warstwową, wtedy gatunek wierzchniej warstwy drewna nie ma wielkiego znaczenia.
Zalet podłóg egzotycznych, jak już wiemy, jest wiele. Nadają one naturalne ciepło pomieszczeniom, dobrze tłumią dźwięki, regulują wilgotność powietrza. Dla przykładu, ipe, dzięki zawartym w nim przeciwutleniaczom ma korzystny wpływ na nasze zdrowie. Nie trudno się domyślić, że wśród egzotyków są takie, które mają lepsze parametry techniczne od naszych rodzimych gatunków. Teak, doussie, merbau czy iroko w mniejszym stopniu reagują na zmiany wilgotności – są bardziej stabilne.
Ipe, doussie, merbau, bangkirai czy massaranduba wykazują się większą twadrością od naszego dębu czy jesionu. Dlatego warto mieć na uwadze, że przy wyborze deski egzotycznej, nie płacimy tylko za jej niespotykane walory estetyczne, ale także, za wysokie parametry techniczne!
Są jednak także takie egzotyczne gatunki drewna, które mają gorsze parametry od wielu rodzimych. Drewno zebrano ma mniejszą stabilność niż dąb czy jesion (porównywalną z bukiem). Mniej twarde od dębu, buku czy jesionu są na przykład meranti i goiabao.
Nie wszystkie gatunki nadają się na podłogę w postaci deski litej – Bangkirai, itauba czy massaranduba, gwałtownie reagują na zmiany wilgotności i temperatury, dlatego nie są zalecane na posadzki, chyba że jako deski, między którymi szczelina szerokości od 3 do 10 mm wypełniona jest elastomerem.
Z drewna egzotycznego produkuje się zwykle lite materiały posadzkowe w następujących wariantach:
Dużym zainteresowaniem cieszą się także tańsze od posadzek z litego drewna deski warstwowe. Są zbudowane z desek dwu- lub trójwarstwowych, których tylko wierzchnia warstwa o grubości ok. 4 mm jest wykonana z drewna egzotycznego. Spodnie warstwy są wykonane z drewna niższej klasy, na przykład krajowego iglastego. Dzięki krzyżowemu ułożeniu warstw minimalizowany jest skurcz drewnianych elementów dzięki czemu nie powstają niepożądane szczeliny.
4 Komentarze
Czy drewno egzotyczne nadaje się na podłogi? Jak jest z wytrzymałością takich podłóg?
Oczywiście. Drewno egzotyczne nadaję się na podłogi. Warto tutaj zaznaczyć, że w większości przypadków jest ono trwalsze od drewna krajowego, dlatego jeśli chcemy piękną podłogę na długie lata, warto zainwestować w tego typu wykończenie.
Jaki jest stosunek cena/jakość w przypadku merbau lub ipa na podłogę? Które się bardziej opłaca?
Jeśli chodzi o stosunek jakości do ceny w tym przypadku sprawa ma się następująco. Ipe jest jednym z najtwardszych dostępnych gatunków drewna, co jak można się domyśleć, ma wpływ na cenę (Potrafi kosztować ponad 2 razy więcej niż Merbau) . Żywotność takiej podłogi, przy odpowiedniej konserwacji może sięgać nawet do 50 lat. Merbau z kolei nie jest tak wytrzymały jak Ipe, jednak dalej zaliczany jest do gatunków „twardych”. Jego żywotność to około 40 lat.